Ik vind het bijzonder hoe het werkt. Mijn vader heeft het aardse bestaan verlaten na een ziekte bed. Ik voel mijn vader zijn Ziel dagelijks, Zijn nabijheid, een inzicht, zijn liefde, we communiceren dagelijks.
En daarnaast is er soms pijn/verdriet/gemis om zijn fysieke vorm, de vader versie, de ‘Rol” die hij in het fysieke bestaan had aangenomen. Het is zo interessant om die naast elkaar te hebben. Enerzijds elke dag de Ziel te voelen en aan de andere kant het verwerkingsproces en het loslaten van het aardse bestaan te ervaren. De onthechting, het loslaten van iemand zijn stem, uiterlijk, geur, karakter. Wat gepaard gaat met pijn en verdriet
Eigenlijk is er in essentie niet heel veel veranderd. Buitenom dat de fysieke vorm er niet meer is. De vorm die we met onze fysieke zintuigen waarnemen. Het aardse lichaam (het voertuig voor op deze planeet) is ge-upgrade naar enkel de Ziels-vorm zonder het omhulsel. We worden uitgenodigd om buiten onze fysieke zintuigen, waarmee we de aardse vorm waarnemen te gaan. Om de essentie te ervaren buiten de fysieke realiteit met onze multidimensionale zintuigen.
Maar de rouw, de pijn is er, de rouw om de gehechtheid aan de fysieke vorm. De aardse vorm die vanuit onze fysieke zintuigen te ervaren is.
Het geeft me diepe inzichten over zowel het aardse leven als het bestaan in de andere dimensies. Het vraagt me om nog dieper te kijken en vooral te voelen naar wat er binnen in mij leeft en wat maakt dat er gehechtheid ontstaat.
Vanmiddag kreeg ik het inzicht dat ik de Ziel mag loskoppelen van de aardse vorm, de rol die hij hier op aarde had. Waaraan ik hem koppel. De Ziel is niet meer “mijn” vader, de vader rol die hij hier had. Het is de Ziel, pure essentie.
Wanneer we de aardse rol kunnen loskoppelen van de ziel, want weet dat we als zielen (zielengroep) elkaar al oneindig lang kennen, al vele levens met elkaar hebben geleefd. In verschillende rollen tot elkaar, in dit leven als dochter, een ander leven als moeder, elkaars broers en ga zo maar door.
Als we de Ziel volledig kunnen loskoppelen, alleen dan kan de ware vorm worden waargenomen, de ware Essentie van iets. Want zolang wij een beeld of een idee op iets plakken, zo zullen we nooit een ware essentie waarnemen.
Wat is het toch een mooi proces om bewust bij stil te staanHet hoort bij het menszijn, het maakt ons mens. Het is zo gezond en helend om de pijn te doorvoelen, te huilen, te onthechten en los te laten.
Op een dag zal de ware essentie zichtbaar voor me worden, wanneer de ruimte is ontstaan verder dan de gehechtheid. Een “Zien” vanuit mijn eigen essentie.